تازه‌های درمان فتودینامیکی ضد میکربی

مقدمه: با افزایش خطر ناشی از ارگانیسم­ های مقاوم به دارو ضروری است به­دنبال راهکارهایی برای جلوگیری از ظهور عفونت­های مقاوم و غیر قابل درمان باشیم. این راهکارهای جدید باید غیر تهاجمی باشند و کارآمد­تر و سریع­تر از آنتی­بیوتیک­های رایج عمل کنند. یکی از رویکردهای امید­بخش، درمان فتودینامیکی ضد میکربی است که شامل استفاده از رنگ­ها (حساسگرهای نوری) غیر سمی است که در مجاورت نور مرئی برانگیخته می­شوند و در حضور اکسیژن، رادیکال­های آزاد اکسیژن تولید می­کنند. گونه­ های واکنشگر اکسیژن می­ توانند تمام کلاس ­های میکروارگانیسم ­ها (باکتری­ ها، ویروس­ ها، قارچ­ ها و انگل­ ها) را از بین ببرند. انتخابی بودن کشتن سلول­ های میکربی در مقابل سلول­ های نرمال میزبان اجازه می­ دهد تا این رویکرد به­ عنوان یک راهکار درمانی دیگر برای عفونت­های موضعی خصوصاً عفونت­های مقاوم به دارو کاربرد داشته باشد. یافته­ ها: تفاوت در ساختار سلولی کلاس­ های مختلف میکربی، در برهم­کنش حساسگر نوری با بخش­های مختلف سلولی تأثیر­گذار است و می­تواند بر کارآیی و مکانیسم عمل درمان فتودینامیکی ضد میکربی با عوامل بیماریزای مختلف اثر گذارد. همچنین باکتری­ها مکانیسم­هایی را دارند تا به استرس اکسیداتیو ناشی از aPDT پاسخ دهند. نتیجه­ گیری: بنابراین کارآیی این روش را می­توان با استفاده از حساسگرهای نوری جدید، حاملین حساسگر نوری (که رهایش آن را بهبود می­بخشند) و استراتژی­های تقویت واکنش­های فتوشیمیایی افزایش داد و سپس کاربردی بودن این روش را ارزیابی کرد.